Dag 29 -15 augustus 2017 (vrije dag)

Vandaag hebben we het rustig aangedaan. Het is mooi weer. In de morgen eerst even getankt en daarna een klein tochtje gemaakt over verharde en onverharde wegen Ik heb opnieuw de elandroute voor een gedeelte gereden, in de hoop een eland  te spotten. Welke kant je ook maar opkijkt geen beest te zien. Die liggen lekker in het bos te slapen of te eten.

Bij terugkeer lekker in het zonnetje gezeten en met andere deelnemers, die ook thuis zijn gebleven, gezellig gebabbeld over deze reis en andere zaken.

Je kon deze dag ook benutten om nog een reisje te maken naar Oslo. Maar dat is 70km vanaf de camping met auto, bus en/of trein. Natuurlijk waren onder de deelnemers liefhebbers om dat te doen. Die waren al vroeg vertrokken.

De reisleiding had eerder nog een poging ondernomen om te zien of we gezamenlijke met een bus naar Oslo konden gaan met een gids. Daar zit dan wel een prijskaartje aan. Onder de deelnemers was daarvoor we weinig animo.

 Een ieder had zelf  wel wat te regelen of wilde ook lekker luieren.

Rond een uur of zeven is er nog Jeu de Boules gespeeld.

Voor degene die gisteren niet meer mee konden op de Eland-safari was er gelegenheid om in de vroege avond nog mee te gaan voor een auto-ritje in de omgeving

Omdat ik gisteren met mijn gewone toestel amper goede foto’s kon maken van de elanden die gespot zijn, kreeg ik van de eigenaresse een herkansing om deze avond opnieuw mee te gaan.

Het was donker weer omdat er regen dreigde.   Zij had geregeld dat ik voorin mocht zitten. Ik had mijn telelens op het toestel geplaatst in de hoop nu wel een mooi plaatje te schieten. We vertrokken een kwartiertje later omdat één van de deelneemsters aan de safari tocht op de trap van de camping was gevallen. Ze wilde ondanks haar verwondingen toch mee. Met pleisters op de hand, opkomend blauw oog en  een zere hand nam ze toch plaats in de andere auto, die wat comfortabeler was. Het is dan al bijna kwart voor negen voor we vertrekken.

Kennelijk was het vandaag niet de dag van de elanden om zich te laten zien.  

Slechts sporadisch was op grote afstand een enkele eland te spotten. Dit keer was de campingbaas zelf chauffeur van de safari-rit. Die zag soms een eland in de verte, die verder niemand van ons ook maar kon zien. Ook met de telelens kreeg ik het beest niet goed in beeld. Dus maar doorrijden. Zo hebben we toch nog een aardig stukkie rondgereden op plekken waar je deze beesten normaliter wel zou moeten kunnen zien. Bijna was de hoop al opgegeven om nog een mooie prent te schieten. Maar opeens waren er 4 beesten te zien. Toen de chauffeur stopte, reed er net een brommer met knetterend geluid langs ons heen en daar hebben die beesten het niet op. Ze kunnen wel tegen motorgeluid maar ook gekwek van mensen willen ze niet aanhoren. En zo gebeurde het dat de schuifdeur van het busje geopend werd en een aantal van ons met fototoestel gewapend naar buiten gingen om foto’s te schieten.  Ik bleef aanvankelijk om mijn plek naast te bestuurder zitten om via zijn raampje de beesten met de telelens naar voren te halen. Die beesten zijn zo schuw dat ze het meteen op een lopen zetten en het bos weer indoken. Dus ook met telelens geen succes, want een bewegende eland krijg je met de telelens niet goed vastgelegd,  dan is een snelle sluitertijd nodig.

In tegenstelling tot gisteren was het nu al om halftien behoorlijk schemerig geworden en kon je bijna niets meer zien en het begon ook al zachtjes te regenen.  De chauffeur had geen andere keus om weer terug te keren naar de camping. Daar moet in de receptie toch worden afgerend, want er waren beesten gezien.

De eigenaresse van de camping kwam toen de andere deelnemers al waren vertroken naar me toe en vroeg hoe het gegaan was. Ik haar verteld dat deze avond in tegenstelling tot gisteren geen succes was voor het maken van goede foto’s. Dat vond ze jammer, want ze had graag mooie foto’s gehad. Toen ik bij haar wilde afrekenen liet ze blijken dat ik gisteren al betaald had en deze 2e rit pro-deo mee mocht. Dat is dan toch nog een meevaller en aardige geste van de campingeigenaresse.

Een enkele deelnemer heeft de beesten nog wel met zijn video camera kunnen vastleggen. Maar daar hebben de anderen niets aan. De foto’s die ik nog hebben kunnen maken zijn van een dergelijk slechte kwaliteit dat ik die bijna allemaal gewist heb. Ik heb er toch nog eentje bewaard als bewijs dat er 4 elanden gespot zijn.

Toen ik daarna de receptie verliet was het al aardig gaan regenen. De campingbaas liet weten dat er deze nacht nog heel wat hemelwater naar beneden zo dalen. Terwijl ik in de caravan probeerde de enkele foto’s, die ik niet gewist had,  nog een beetje aanzien te geven barstte de regen los en dat heeft zo het begin van de nacht een vervolg gehad.