Dag 11 - 26 juli (lang reisverhaal)

Vanmorgen om 07.30u opgestaan. We wassen ons in de caravan, want het is voor  70+ geen doen om eerst nog een klere eind te lopen naar het douchegebouw en dan ook nog weer terug. We sparen onze  energie voor de dag die we vandaag gaan beleven. Na het ontbijten ga ik met het buitenwerk van de caravan aan de slag en Dineke zet binnen weer alles op zijn plaats, want je wil niet dat tijdens deze dag de caravan overhoop komt te liggen, wat ons vroeger wel eens is overkomen.  

Maar voor we vertrekken moet er eerst nog een foto worden gemaakt met onze gasten, Lidy en Ed uit Noorwegen. Onze tech.begeleider ,Gerard, is bereid de camera ter hand te nemen en enkele kiekjes te maken, waarbij ik hem eerst even uitleg geef hoe een spiegelreflex camera werkt. Voor onze gasten  neemt hij de iphone ter hand wat hem beter afgaat.  De foto’s zijn gelukt. Dan nog even de caravan aankoppelen en controleren of de lichten het allemaal doen, waarna we goed geluimd de camping verlaten en alle nog niet vertrokken deelnemers een goede reis wensen. Lidy en Ed zwaaien ons uit en gaan zelf weer met hun camper terug naar Noorwegen waar ze wonen. Voor hen was het een dagje uit.

Vandaag rijden we 234 km volgens het boek en dit getal komt bijna, zo blijkt later overeen te komen met de dagteller in de auto. We zijn nergens verkeerd gereden. Dat mag ook wel want zo moeilijk was het eerste stuk van de route niet. Maar toch blijkt een enkele deelnemer verkeerd te zijn gereden en zien deze vanaf de tegengestelde richting onze kant opkomen bij een afslag. Vervolgens rijden we met een aantal caravans bijna in konvooi de eerste 100km op de E45, richting Mariestad. Het ene moment is het een 2-baans weg, dan weer stukken waar de weg 3-baans is.

De caravanbestuurders mogen op deze weg niet harder dan 80km  en soms op stukken nog minder. Maar de vrachtwagens die ons achterop komen hebben daar geen boodschap aan.  Op een geven moment passeert deze ons en wil ook nog de voor ons rijdende caravan passeren terwijl er van de andere kant tegemoetkomend verkeer nadert. Ternauwernood schiet deze vrachtwagen naar rechts voor de neus  van onze voorganger. Omdat alle caravans en campers met gele nummers rijden weten we wie geschrokken moet zijn. De vrachtwagen moet daarna weer terug naar 80 omdat voor hem de KIP caravan rijdt. Maar ook deze gaat vrachtwagen even later voorbij.  Het blijft dus uitkijken.

Overal op deze weg zijn flitspalen en wie te hard rijdt wacht thuis een fikse boete. Gelukkig geeft mijn TOMTOM op tijd aan dat er een flitspaal in aantocht is en rem ik tijdig af om de aangegeven snelheid niet te boven gaan.  

Bij 140 km verlaten we snelweg om bij de McDonald in Mariestad koffie te gaan drinken en nemen tegelijk een portie patat met. We betalen 104 Kronen.

Daarvoor heb ik net bij een een Qsta pomp de tank weer helemaal bijgevuld.

Ook hier weer met de betaalpas betaald. Want veel pompen zijn onbemand.

De tekst hoe je hier moest handelen stond alleen in het Zweeds . Maar met enig logisch denken is het gelukt al kregen we even de hulp van een Zweedse autobestuurder die vertelde dat je na het tanken de bankpas weer moet invoeren om een kwitantie te krijgen. Dat weten we dan ook weer.  Bij deze pomp waren overal autobedrijven van alle merken en ook een Opel garage die ik links heb laten liggen, want het beeste met 256.000 km op de teller loopt als een tierelier.

Op het moment dat wij willen wegrijden komen er nog 2 equipes van ons reisgezelschap met hun camper het terrein bij de Mac oprijden.  

Daarna rijden we rechtstreeks naar de camping, waarbij het routeboek helemaal klopt. Aangekomen bij de camping staat er een lange rij met campers en caravans te wachten om zich bij de receptie te melden voor inschrijving. Ik had meer dan 10 wagens voor me en moest wel geduld hebben tot ik weer iets  verder kon rijden en mij ook daar melden.

Nadat ik weer wat kon op-/doorrijden ben toen ook maar naar de receptie gelopen. Daar moest ik eerst een nummertje trekken om aan de beurt te komen. Voor mij was al de eerste camper van één van onze deelnemers gearriveerd en deze zat rustig op zijn beurt te wachten. Ik zeg tegen hem wat een toestand hier, waarop hij reageert: hoe bedoel je. Hij had helemaal niemand voor zich. Hoe kan dat? Hij is van een andere kant de camping binnengekomen.  

Bij de receptie krijgen we beiden een pleknummer toegewezen en kunnen daar de voertuigen neerzetten. We staan deze keer vlak bij het sanitair en kunnen bijna vanuit de caravan zo de douche inlopen. We hebben een ruime en strategische plek en kunnen alle deelnemers hier langs zien komen.  

Het is een grote camping. Alle deelnemers staan deze keer verspreid over het terrein, waarvan sommigen  in een klein groepje bijelkaar. Gelukkig is iedereen weer heelhuids gearriveerd tot opluchting van de leiding, die van de receptie een plaats ver van ons vandaan is toegewezen. Om alle deelnemers te voorzien van documentatie materiaal met bezienswaardigheden in Orebro is het zoeken voor onze Lies , waar de deelnemers overal staan. Ze is bijna iedereen met de fiets langs gegaan en verdient een dik compliment.

Omdat ik gisteren helemaal geen Wifi had moet ik nu de achterstand van de vorige  dagbelevenissen inhalen en het blog weer voorzien van de foto’s die ik overal van gemaakt heb.