17 juni - reisdag naar camping in plaatsje Trevoux, gelegen aan de oever van de rivier de Saone.

Vandaag was weer een reisdag.

Dit keer ging de reis van Clairvaux-les-Lacs naar camping  Kanopée Village in het plaatsje Trevoux.  Het reisboek vermeld een afstand van  133 km.

Intussen hebben we geleerd dat dit soort ritjes bijna altijd langer duren. In dit geval zeker weer  3 uur uur, omdat de route niet over snelwegen maar via kleine soms bochtige  D wegen loopt om het landelijk schoon te kunnen bewonderen.

Het kan niet anders gezegd worden, het was weer een prachtige rit. Dan weer open velden, dan weer bergachtig terrein langs rotsmassief met iedere keer weer verrassende uitzichten.

Het weer was gelukkig droog.

Omdat onze oudste deelnemer Jan de hele route achter ons aan rijdt met zijn campertje, ook een Dethleffs uit 2001 met Fiat motor, kunnen we alleen stoppen op plekken waar de mogelijkheid daar ook voor is . En dat is op deze route maar zeer beperkt. Als we uiteindelijk na ca 90 km, even voorbij het dorpje  Servas een parkeerplek krijgen, blijkt deze vol te staan met vrachtwagens. In overleg met Jan besluiten we maar door te rijden.

Mocht er nog een leuke plek zijn om te stoppen dan doen we dit. Maar die zijn we niet meer tegen gekomen. Dus rijden we direct door naar de camping, waar we als eerst aankomen om 12.15uur.

We kunnen niet doorrijden want de slagboom is dicht.  Je moet een code hebben om de boom te openen.

Het kantoor is van 12.00-14.00uur dicht en dan heb je hier het nakijken.  Moeten we dan tot 14.00 uur wachten? Vergeet het maar.  

Ik heb een paar mensen, met caravan vlakbij de receptie op deze camping aangesproken of zij mij konden helpen met een code om het campingterrein op te gaan, waar we wel al het gele vertrouwelijk ANWB bordje zagen staan om direct rechtsaf te rijden.

De lieve man probeerde zijn code , maar het lukte niet.

Toen kwam een dame  met personenauto achter ons staan.   Ik haar gevraagd of zij een code had. Nee zij was bezoekster van iemand op deze camping. Dus ging te bellen.

En ja hoor naar 10 minuten kwam er een dame aangewandeld. Ze omhelsden elkaar op zijn Frans.

Zij wist helaas de code niet meer. Dus zette deze dame de auto op een parkeerplaats buiten de camping neer. 

Dat schiet niet op. Intussen weer iemand met personen auto aangeschoven. Deze heer ging direct ergens heen bellen en zo waar de slagboom ging plotseling open.

Wij het terrein op, waar Frank ons met zijn fietsje tegemoet kwam.

Die hadden bij hun aankomst op 10.00u op deze camping als het nodige meegemaakt. De details laat ik maar buiten beschouwing.   

Voor de deelnemers had de leiding een universele code 555B in orde gemaakt voor het openen van de slagboom.

Die had onze reisbegeleidster Margreet via een whatsapp doorgestuurd. 

Maar ik heb mijn telefoon helemaal niet gehoord.  Ook anderen niet.

Maar goed wij waren als eersten op de camping en konden ons op de gelote plek installeren. Jan op een plek vlak achter ons.  Een mooie plek met schaduw van een grote boom. 

Het duurde nog even voor de volgende deelnemer(s) arriveerden.

Margreet had bij de slagboom een papier opgehangen dat de deelnemers haar konden bellen voor de slagboomcode.  

Het was intussen 26 graden geworden. Dus lekker luieren in de zon.

Maar even daarvoor  had ik bij de receptie, die om 14.00 uur open ging,  eerst een wifi gekocht gekocht van  3,50 voor 1 dag om te kunnen internetten.   Dat werkte gelukkig prima. Op mijn telefoon kreeg ik het ene na het andere appje binnen. 

Om 17.00 was er geen gebruikelijke Happy Hour maar een verrassing.

Wat bleek? 

De ANWB had een wijnboer met zijn vrouw van bedrijf Domaine des Cretes , geregeld, die vlak tegenover onze campinplek een tafel installeerde met flessen wijn, glazen, kaas en worsthapjes etc.

Toen de deelnemers,  zich op hun meegenomen  krukje of stoel rondom hadden  geïnstalleerd, want staan zo lang is ook niet alles,  werd door de dame uitleg gegeven over hun wijnbedrijf.

Intussen is de 4e generatie, d.w.z. hun jongste zoon,  actief met de wijnpreparatie en alles wat daar verder bij komt kijken.

Margreet heeft alles vertaald voor de deelnemers, want lang niet iedereen beheerst de Franse taal.

De geschiedenis laat ik maar buiten beschouwing.

Toen begon het proeven.

Iedereen had een glas van de tafel gepakt en de wijndame schonk de eerste wijn in. Ee witte wijn, een Beaujolais Blanc Chardonnays .

Op de foto’s die ik heb gemaakt kunnen de andere wijnen bekeken worden. Na deze wijn kwamen er nog 4 wijnen  om te proeven met telkens  tussendoor een hapje kaas of worst. Een enkeling, die geen wijn lust,  kreeg  een pure druivensap geserveerd.

Deze wijnfamilie is niet zonder lege handen huiswaarts gekeerd, want zij waren wel zo slim geweest om bestelbriefjes mee te nemen. Zo gezegd, zo gedaan  Ik ook 3 flessen , Zebulon wijn,  besteld. Een lekker mousserend fris wijntje. Smaken verschillen. Wat de één lekker vind , vind de anders maar niks. Van wijn heb ik overigens totaal geen verstand. Als het maar lekker op de tong voelt.

Soms is de prijs van een dure wijn helemaal niet lekker. Deze wijn was  €  8,50 per fles.

Wel gelijk afrekenen. Boter bij de vis is een gezegde dat ook in Frankrijk van toepassing blijkt.  En zoals dat tegenwoordig gaat, je kan afrekenen met de pinautomaat.

De volgende dag wordt de bestelde wijn voor een ieder afgeleverd.

Ik heb van de wijnboer begrepen dat zij hier nu meer omzet hebben gemaakt dan ergens op een markt in Frankrijk. Dus hun dag is ook weer goed.

De zoon heeft het wijnbedrijf nu overgenomen. Zij hielden zich nu bezig met de verkoop.