Dag 28 – 14 augustus 2017 (reisdag Gol naar Trogstad)

Het is telkens weer een verrassing als je opstaat om te zien wat het weer die dag brengen zal.

s Nachts hebben we het flink koud gehad. Dus Dineke kreeg mijn ochtend jas en ik een extra dikke handdoek op ons beider dekbed.

Het was die ochtend buiten flink koud, want de temperatuur was gedaald tot 3 graden. In de caravan niet meer dan 10 graden.

Maar als troost scheen de zon al volop en was de lucht al prachtig blauw gekleurd.

Onze reisdag  gaat vandaag van Gol naar Trogstad over een afstond van 230km volgens het reisboek.

Als ik mijn TomTom hierop afstem zie ik dat de afstand minder is. Dus zullen we niet de snelste route gaan rijden maar uitwijken naar gewone wegen om ons meer te laten zien van de omgeving.

Als wij op 08.30 uur wegrijden en de camping verlaten gaan we via weg 7 richting Honefoss.

Je rijdt ca 80 km op die weg. Het is een goed begaanbare weg met weinig verkeer. Af en toe heb je prachtige uitzichten.  Het is alleen jammer dat er zo weinig parkeerplaatsen zijn waar je even kan stoppen. Er als die er zijn staan er meerdere toeristen. Ook op deze weg hebben we weer een aantal tunnels gehad  variërend van 2,8 km tot 3,7 km. Deze tunnels zijn in ieder geval beter verlicht dan de tunnels die we eerder op onze reis hebben gehad. Op een bepaald punt moeten we even naar weg  E16 om weer op een andere toeristische route te komen.

Maar dan gaat het mis. Ergens op een T-kruising is ons het uitzicht door verkeer wat ontnomen en staan we voor de keus gaan we linksaf of rechtsaf  naar de E16. We zien een bord Oslo en denken in de goede richting te zitten.  Als we een stukje die route volgen heb ik het idee, dat we verkeerd zitten want een bord Jevnaker zien we niet opdoemen. Bij een benzine pomp met voldoende parkeergelegenheid stoppen we om koffie te gaan drinken. Het is prachtig weer en ik spreid de kaart van Noorwegen-Zuid helemaal uit op de auto  en zoek naar de plek waar we ongeveer moeten zijn. Met groene stift kleur ik op deze kaart de route in die vandaag gereden wordt. Dan ontdek ik dat we te ver zijn doorgereden om de weg te zoeken die buiten Oslo om naar de camping gaat in Trogstad.

Wat zullen we doen. Een stukje terugrijden. Onze afstand voor vandaag wordt dan wel weer iets langer dan het boek aangeeft. We besluiten om dat maar weg E16 te blijven volgen. Dat betekent dat we Oslo niet via de bovenkant kunnen rijden, maar aan de onderkant  dwars door Oslo-stad moeten rijden  om weer op weg 22 te komen.

Voor je er erg in hebt duik je voor Oslo al tunnels in en uit.

De weg is daar 3 banen breed. Ik blijf in de middelste baan rijden, want overal komt verkeer uit zijwegen de weg op.

Op een bepaald moment duik je een tunnel in en gaat Oslo ondergronds door. In de tunnel kunt je overal via een andere tunnel weer op een bepaalde plaats komen. Ik rij door tot ik een bord Göteborg zie staan en besluit daar de tunnel te verlaten. Opeens doemt voor ons de haven van Oslo op en een groot fjord, waar ook Cruissechepen zijn aangemeerd. De stad zie ik aan mijn linker hand liggen. En voor je er erg in hebt is Oslo al weer uit beeld en zit ik op de weg E18.

Die weg verlaat ik waar het bord Ski staat om dan via allerlei kleine binnenwegen op onze plaats van bestemming te komen. Dat hebben we geweten.

We rijden over smalle wegen door prachtige landbouwvelden, waarbij de weg slingerend heuvel op heuvel af gaat.

Op de TomTom zijn dit allemaal wegen zonder naam. Om in de goede richting te komen tik ik het plaatsje Askim is. 

Maar op de TT zijn er 3 plaatsen Askim. Dan is het gok welke Askim ik invoer. Aanvankelijk verkeerd wat die geeft aan 200 km. Dat klopt dus niet.

Dan een ander Askim en zowaar kloppen die km beter bij de nog af te leggen afstand. Zijn we in Askim dan kun je via de grote weg E18 weer op weg 22 komen. Ik zie ook al een bordje Trogstad staan en besluit tegen de wil van Dineke, die weg te nemen.

Het blijkt een prachtige route binnendoor met fraaie uitzichten op graanvelden. We zitten hier in een streek vol met akkerbouw.

Eindelijk belanden we via deze weg op weg 22, waaraan de camping moet liggen. Het is nog 6 km rijden en zo waar doemt het bord Camping Oldberg op.

Als we daar aankomen zijn er al andere deelnemers gearriveerd. Het is een landelijke camping met ruime plaatsen. Het is daar ook nog prachtig weer met  een bijzonder fraaie wolkenlucht.

Het is een kleine camping, waar de voorzieningen verder goed zijn maar wel beperkt omdat men daar niet is berekend op zo veel Hollanders die daar neerstruiken met camper en caravan. De electra aansluiting is tekort om ieder daarin te voorzien. Er wordt iets met extra elektradozen geregeld en iedereen is weer voorzien van licht.

Op de camping is geen internet. Daarvoor moet je in een knus receptiekantoor zijn. Het gaat daar allemaal even gemoedelijk toe. Je kan koffie inschenken of een frisdrankje nemen en tegen betaling van 15 kronen een heerlijke verse koek nemen die je kan vullen met aardbeien of frambozenmoes.

Er is daar ook gelegenheid om een Eland safari te boeken voor 130 kronen per persoon.

Dat lijkt me wel wat en geef ons samen hiervoor op. Ook andere deelnemers waren ons in die keuze al voorgegaan en na ons hadden anderen daar ook wel oren naar. Maar het aantal mensen die meekunnen is beperkt. De aardige campingvrouw regelt nog enkele auto, waardoor we s avond om halfnegen met 3 voertuigen met 22 personen aan de safari kunnen beginnen.  Overdag verstoppen die beesten zich en komen in de schemer tevoorschijn.  

Maar voor het zover is gaan we eerst nog een potje jeu de boules spelen. Met mijn gelote maatje spelen we tegen 2 deelnemers die beiden al vele punten hebben verzameld, door bijna alle potjes hiervoor te winnen. Met mijn maatje lukt het ons om die te verslaan en hen zo een eerste nederleeg toe te brengen. Door die nederlaag hebben we ze niet af kunnen brengen van een plaats in de finale. Die zal op de laatste camping worden gehouden.

Als we gegeten hebben gaan we ons verzamelen bij de receptie voor de eland safari.

Ik heb het geluk voorin te mogen zitten en Dineke tussen de bestuurster,  de eigenaresse van de  camping.

Een aller hartelijkste dame. Haar man bestuurt een ander busje. En een zwager van haar nog een aantal mensen die op de camping staan maar niet  tot de deelnemers behoren van onze reis.

We vertrekken en duiken daar eerst via een verharde en later onverharde wegen de jungle in waar de beesten moeten zijn. Jungle is een terrein vol met graanvelden met daarachter de dennenbossen.

En ja hoor, na enkele kilometers rijden wordt een eland gezien. Heel in de verte. Alle auto’s stoppen en de mensen kunnen er uit om foto’s te maken. Maar dat beest is zover weg dat je op je toestel alleen maar een donkerstipje met oren te zien krijgt. Als we weer verder rijden komt er een geanimeerd gesprek op komst over de leefwijze van het gezin in dit dunbevolkte gebied, waar her en der verspreid mooie houten huizen en boerderijen zijn te vinden. De gemeenschap is daar op elkaar aanwezen.

Het valt daar s winters wel mee met de kou, want de laatste jaren heeft het er gemiddeld niet harder dan 5 graden onder nul gevroren. Vroeger was de temperatuur deze streek zeker min 10 graden.

Als we verder onze eland-safarie vervolgen zien we in totaal nog 24  stuks, maar allemaal zo ver weg dat het maken van mooie foto’s niet lukt. En na halftien wordt het al schemer en helemaal moeilijk om die beesten te zien, die donker gekleurd zijn en ook nog tegen de donkere bosrand staan.

Maar is  toch de moeite waard geweest. Hadden we geen beesten gezien dat had niemand voor deze tocht behoeven te betalen.  Maar nu was het toch kassa voor de camping 22 x 160 kronen per persoon 

Ik besluit om de volgende dag weer mee te gaan om dan gewapend met mijn telelens meer succes te hebben met het schieten van foto’s.

We zijn om 22.15 u terug van de safari en een ieder gaat zijn rijdend huisje weer opzoeken.

Het was een prachtige dag.